Chłopaki nie płaczą: Różnice pomiędzy wersjami

Z Dubbingpedia
Skocz do:nawigacja, szukaj
MinisterDubu (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
MinisterDubu (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
Linia 52: Linia 52:
'''Postprodukcja audio''': Jakub Kujawski, Jakub Żwirko, Artur Kaczmarczyk, Dariusz Burzymowski <br />
'''Postprodukcja audio''': Jakub Kujawski, Jakub Żwirko, Artur Kaczmarczyk, Dariusz Burzymowski <br />


== Linki zewnętrzne ==
* {{Wikipedia|Chłopaki nie płaczą (gra komputerowa)|Chłopaki nie płaczą}}


[[Kategoria:Gry komputerowe i wideo]]
[[Kategoria:Gry komputerowe i wideo]]

Wersja z 11:05, 31 lip 2015

Chłopaki nie płaczą – przygodowa gra point’n’click przeznaczona na komputery osobiste, stanowiąca kontynuację filmu Olafa Lubaszenki pod tym samym tytułem. Wydana 30 marca 2005 roku przez wydawnictwo Bauer wraz z magazynem „Dobra Gra”.

Opis

„Chłopaki nie płaczą” to gra przygodowa zrealizowana w starym stylu (ręcznie malowana, dwuwymiarowa grafika), w całości oparta na kinowym przeboju Olafa Lubaszenki sprzed lat, o tym samym tytule. Producent, polskie studio L’Art (znane ze „Skoków Narciarskich” wydanych w serii „Dobra Gra”) śmiało nawiązuje tu do znanego cyklu gier przygodowych Lucas Arts oraz Sierra (między innymi „Larry 7”).

Warstwę fabularną stanowi ponad pięciuset stronicowy maszynopis, bezpośrednio związany z kinowymi „Chłopakami”. Podobnie jak w filmie, w rolę głównych bohaterów wcielają się sławni polscy aktorzy. W roli zmartwychwstałego „Freda” występuje Cezary Pazura, zaś w postać „Gruchy” wciela się Mirosław Zbrojewicz. Pełna intryg gangsterska przygoda, w której bohaterom towarzyszy naturalnie gracz, posiada teatralną konstrukcję, składającą się z prologu, trzech aktów oraz epilogu, zaś każdy z tych etapów cechuje się odmiennym krajobrazem i otoczeniem. Jednym z głównych zadań gracza, jak to zwykło być w klasycznych grach z tego gatunku, jest zbieranie różnego rodzaju przedmiotów i rozwiązywanie kolejnych zagadek, połączonych ze sobą w jedną, spójną i logiczną całość. Nieprzewidywalne zwroty akcji powodują, że rozgrywka nie jest nudna, a wręcz przeciwnie – potrafiąca przykuć uwagę gracza na wiele, wiele godzin. Poczucie humoru, jakim opatrzona została całość, graniczy z absurdem i groteską, ośmieszając przy tym zwykłą, szarą codzienność. Wartym podkreślenia elementem jest nieskomplikowany system sterowania. Do pełnej kontroli nad postaciami występującymi w grze wystarczą cztery przyciski, takie jak oko, ręka, but oraz usta, umożliwiające kolejno patrzenie na otaczający świat, chwytanie leżących przedmiotów, przemieszczanie się oraz toczenie dialogów z napotkanymi osobnikami.

Opis pochodzi ze strony http://www.gry-online.pl/S016.asp?ID=3304

Wersja polska

Scenariusz i dialogi: Maciej Ogiński
Koordynacja produkcji: Piotr Pawlak
Opracowanie wersji polskiej: STUDIO SONICA
Reżyseria dźwięku: Miriam Aleksandrowicz
Realizacja nagrań i efekty dźwiękowe: Tomasz Sikora
W rolach głównych:

W pozostałych rolach:

oraz:

Postprodukcja audio: Jakub Kujawski, Jakub Żwirko, Artur Kaczmarczyk, Dariusz Burzymowski