Śmierć w Wenecji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Dubbingpedia
Skocz do:nawigacja, szukaj
MinisterDubu (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
MinisterDubu (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 22: Linia 22:
* [[Andrzej Seweryn]] – '''Alfred'''
* [[Andrzej Seweryn]] – '''Alfred'''
* [[Irena Laskowska]] – '''Mama Tadzia'''
* [[Irena Laskowska]] – '''Mama Tadzia'''
* [[Mirosława Morawska|Mira Morawska]] – '''Guwernantka'''
* [[Mira Morawska]] – '''Guwernantka'''
* [[Filip Łobodziński]] – '''Tadzio'''
* [[Filip Łobodziński]] – '''Tadzio'''
* [[Miriam Aleksandrowicz]] – '''Ania'''
* [[Miriam Aleksandrowicz]] – '''Ania'''

Wersja z 11:48, 4 cze 2021

Tytuł Śmierć w Wenecji
Tytuł oryginalny Morte a Venezia
Gatunek dramat, kostiumowy
Kraj produkcji Włochy, Francja
Język oryginału włoski
Stacja telewizyjna TP2
Rok produkcji 1971
Data premiery dubbingu 26 kwietnia 1985

Śmierć w Wenecji (wł. Morte a Venezia, 1971) – włosko-francuski dramat kostiumowy w reżyserii Luchina Viscontiego na podstawie powieści Thomasa Manna pod tym samym tytułem. W wersji z dubbingiem emitowany w TP2 26 kwietnia 1985 roku.

Fabuła

Początek XX wieku. Artysta Gustav von Aschenbach (Dirk Bogarde) przybywa do Wenecji i zatrzymuje się w eleganckim hotelu na Lido. Niemłody już mężczyzna zmaga się z wewnętrznym kryzysem. Jego uwagę przykuwa kilkunastoletni Tadzio (Björn Andersen) - Polak, który spędza tu wakacje z rodziną. Artysta jest pod wrażeniem urody młodego człowieka i obdarza go namiętnością. Pożądanie sprawia, że traci kontrolę nad swoimi życiem. Zostaje w Wenecji znacznie dłużej niż planował i stara się zbliżyć do Tadzia, nie zważając na to, że ten zdaje się prowadzić z nim perwersyjną grę. Tymczasem w mieście wybucha epidemia cholery. Mimo że władze ukrywają to przed turystami, Aschenbach dowiaduje się o zagrożeniu. Ponieważ jednak nie chce stracić kontaktu z Tadziem, nie powiadamia jego bliskich o niebezpieczeństwie. Doskonała adaptacja opowiadania Tomasza Manna. W ścieżce dźwiękowej dominują kompozycje Gustava Mahlera, który był pierwowzorem postaci stworzonej przez pisarza.

Źródło: Teleman

Wersja polska

W wersji polskiej udział wzięli:

i inni

Polska wersja telewizyjna: STUDIO OPRACOWAŃ FILMÓW w WARSZAWIE
Reżyser: Zofia Dybowska-Aleksandrowicz
Dialogi polskie: Grażyna Dyksińska-Rogalska
Operator dźwięku: Roman Błocki
Montaż: Anna Łukasik
Kierownik produkcji: Tadeusz Simiński

Linki zewnętrzne