Śmierć w Wenecji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Dubbingpedia
Skocz do:nawigacja, szukaj
Pottero (dyskusja | edycje)
MinisterDubu (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Śmierć w Wenecji''' (oryg. ''Morte a Venezia'', 1971) – włosko-francuski dramat kostiumowy w reżyserii Luchina Viscontiego na podstawie powieści Thomasa Manna pod tym samym tytułem. W wersji z dubbingiem emitowany przez [[Telewizja Polska|TVP1]] w [[1985]] roku.
{{Film2
|tytuł=Śmierć w Wenecji
|tytuł oryginalny= Morte a Venezia
|plakat=Śmierć w Wenecji.jpeg
|gatunek=dramat, kostiumowy
|kraj=Włochy, Francja
|język=włoski
|stacja=[[Telewizja Polska|TVP1]]
|rok=1971
|data premiery=1985
}}'''Śmierć w Wenecji''' (. ''Morte a Venezia'', 1971) – włosko-francuski dramat kostiumowy w reżyserii Luchina Viscontiego na podstawie powieści Thomasa Manna pod tym samym tytułem. W wersji z dubbingiem emitowany przez [[Telewizja Polska|TVP1]] w [[1985]] roku.
 
== Fabuła ==
Początek XX wieku. Artysta Gustav von Aschenbach (Dirk Bogarde) przybywa do Wenecji i zatrzymuje się w eleganckim hotelu na Lido. Niemłody już mężczyzna zmaga się z wewnętrznym kryzysem. Jego uwagę przykuwa kilkunastoletni Tadzio (Björn Andersen) - Polak, który spędza tu wakacje z rodziną. Artysta jest pod wrażeniem urody młodego człowieka i obdarza go namiętnością. Pożądanie sprawia, że traci kontrolę nad swoimi życiem. Zostaje w Wenecji znacznie dłużej niż planował i stara się zbliżyć do Tadzia, nie zważając na to, że ten zdaje się prowadzić z nim perwersyjną grę. Tymczasem w mieście wybucha epidemia cholery. Mimo że władze ukrywają to przed turystami, Aschenbach dowiaduje się o zagrożeniu. Ponieważ jednak nie chce stracić kontaktu z Tadziem, nie powiadamia jego bliskich o niebezpieczeństwie. Doskonała adaptacja opowiadania Tomasza Manna. W ścieżce dźwiękowej dominują kompozycje Gustava Mahlera, który był pierwowzorem postaci stworzonej przez pisarza.
 
<small>Źródło: [https://www.teleman.pl/tv/-785660 Teleman]</small>


== Wersja polska ==
== Wersja polska ==
Linia 8: Linia 23:
* [[Filip Łobodziński]] – '''Tadzio'''
* [[Filip Łobodziński]] – '''Tadzio'''
* [[Irena Laskowska]] – '''Mama Tadzia'''
* [[Irena Laskowska]] – '''Mama Tadzia'''
* [[Mira Morawska]] – '''Guwernantka'''
* [[Mirosława Morawska|Mira Morawska]] – '''Guwernantka'''
* [[Mirosław Konarowski]] – '''Przyjaciel Tadzia'''
* [[Mirosław Konarowski]] – '''Przyjaciel Tadzia'''
* [[Andrzej Gawroński]] – '''Kierownik hotelu'''
* [[Andrzej Gawroński]] – '''Kierownik hotelu'''
Linia 27: Linia 42:
'''Operator dźwięku''': [[Roman Błocki]]<br />
'''Operator dźwięku''': [[Roman Błocki]]<br />
'''Montaż''': [[Anna Łukasik]]<br />
'''Montaż''': [[Anna Łukasik]]<br />
'''Kierownik produkcji''': [[Tadeusz Simiński]]<br />
'''Kierownik produkcji''': [[Tadeusz Simiński]]


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

Wersja z 16:18, 19 cze 2019

Tytuł Śmierć w Wenecji
Tytuł oryginalny Morte a Venezia
Gatunek dramat, kostiumowy
Kraj produkcji Włochy, Francja
Język oryginału włoski
Stacja telewizyjna TVP1
Rok produkcji 1971
Data premiery dubbingu 1985

Śmierć w Wenecji (wł. Morte a Venezia, 1971) – włosko-francuski dramat kostiumowy w reżyserii Luchina Viscontiego na podstawie powieści Thomasa Manna pod tym samym tytułem. W wersji z dubbingiem emitowany przez TVP1 w 1985 roku.

Fabuła

Początek XX wieku. Artysta Gustav von Aschenbach (Dirk Bogarde) przybywa do Wenecji i zatrzymuje się w eleganckim hotelu na Lido. Niemłody już mężczyzna zmaga się z wewnętrznym kryzysem. Jego uwagę przykuwa kilkunastoletni Tadzio (Björn Andersen) - Polak, który spędza tu wakacje z rodziną. Artysta jest pod wrażeniem urody młodego człowieka i obdarza go namiętnością. Pożądanie sprawia, że traci kontrolę nad swoimi życiem. Zostaje w Wenecji znacznie dłużej niż planował i stara się zbliżyć do Tadzia, nie zważając na to, że ten zdaje się prowadzić z nim perwersyjną grę. Tymczasem w mieście wybucha epidemia cholery. Mimo że władze ukrywają to przed turystami, Aschenbach dowiaduje się o zagrożeniu. Ponieważ jednak nie chce stracić kontaktu z Tadziem, nie powiadamia jego bliskich o niebezpieczeństwie. Doskonała adaptacja opowiadania Tomasza Manna. W ścieżce dźwiękowej dominują kompozycje Gustava Mahlera, który był pierwowzorem postaci stworzonej przez pisarza.

Źródło: Teleman

Wersja polska

W wersji polskiej udział wzięli:

oraz:

i inni

Wersja polska: STUDIO OPRACOWAŃ FILMÓW w WARSZAWIE
Reżyser: Zofia Dybowska-Aleksandrowicz
Dialogi polskie: Grażyna Dyksińska-Rogalska
Operator dźwięku: Roman Błocki
Montaż: Anna Łukasik
Kierownik produkcji: Tadeusz Simiński

Linki zewnętrzne