Disciples III: Odrodzenie: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
|||
Linia 14: | Linia 14: | ||
== Wersja polska == | == Wersja polska == | ||
'''Opracowanie wersji polskiej''': [[Start International Polska|START INTERNATIONAL POLSKA]]<br /> | '''Opracowanie wersji polskiej''': [[Start International Polska|START INTERNATIONAL POLSKA]]<br /> | ||
'''Reżyseria''': [[Maciej Kowalski]]<br /> | |||
'''Głosów użyczyli''': | '''Głosów użyczyli''': | ||
* [[Waldemar Barwiński]] – | * [[Waldemar Barwiński]] – |
Wersja z 21:18, 2 lip 2015
Disciples III: Odrodzenie (ang. Disciples III: Renaissance) – Turowa strategia fantasy z elementami RPG, będąca kolejną odsłoną po Disciples II: Mroczne proroctwo stworzona przez .dat. W Polsce wydana przez CD Projekt 25 czerwca 2010 roku. Gra doczekała się dodatku pod tytułem: Hordy Nieumarłych, premiera odbyła się 25 marca 2011 r.
Opis
Disciples III: Odrodzenie studia .dat to kontynuacja Disciples II: Dark Prophecy, tytułu bardzo wysoko ocenianego przez graczy. Cały czas mamy do czynienia ze strategią rozgrywaną w systemie turowym, jednak autorom udało się wprowadzić sporo zmian w stosunku do poprzednich części.
Historia zaczyna się od knowań anioła Izerela, który uważa, że Wszechmogącego zadowoli tylko całkowite oczyszczenie Nevendaaru z zepsucia. Dokonać ma tego niebiańska posłanniczka Inoel, która musi zebrać moc światła i uwolnić ją na ołtarzu w Świątyni Wniebowstąpienia, pozwalając oczyszczającemu płomieniowi strawić całe zło świata. Inoel zstępuje z niebios pod postacią spadającej gwiazdy. Widok świetlistego obiektu przecinającego łukiem horyzont nie umyka uwadze potęg rządzących Nevendaarem. Imperium, dotkliwie osłabione przegraną w ostatniej wojnie z elfami, chętnie wykorzysta każdą okazję do odrobienia strat. Zaczyna się wyścig między ludźmi a demonami o to, kto pierwszy dotrze do miejsca uderzenia gwiazdy.
Wybierać możemy spośród trzech głównych frakcji: Imperium, Legionu Potępionych oraz Przymierza Elfów. Znane z wcześniejszych tytułów Górskie Klany oraz Hordy Nieumarłych również występują w grze, jednak nie możemy własnoręcznie poprowadzić tych wojsk do boju. Każda z grywalnych stron otrzymała własną kampanię. Wszystkie trzy dostępne są od samego początku i oferują w miarę składną i samodzielną opowieść. Jednocześnie fabuła wszystkich jest ze sobą połączona, dlatego najlepszym wyjściem jest ukończenie kampanii w kolejności zaproponowanej przez twórców.
Główne założenia pozostały te same. W dalszym ciągu gracze wcielają się w rolę jednego z lordów toczących bezpardonową walkę o ustabilizowanie swych rządów w krainie Nevendaar. Ich zadaniem jest podróżowanie po rozległych krainach, zbieranie surowców, rozbudowywanie zamków (w tempie jednego elementu na dzień), oraz zdobywanie doświadczenia poprzez wygrywanie potyczek. Postać dowodząca armię została potraktowana w zupełnie nowy, zbliżony do RPG-owego, sposób. Mamy do czynienia z oknem ekwipunku, punktami statystyk itp. Każdy element pancerza, broń i używane przedmioty są odzwierciedlone na wizerunku bohatera. Po zdobyciu nowego doświadczenia możemy samodzielnie rozwijać poszczególne statystyki i umiejętności.
Źródło: http://www.gry-online.pl/S016.asp?ID=7301
Wersja polska
Opracowanie wersji polskiej: START INTERNATIONAL POLSKA
Reżyseria: Maciej Kowalski
Głosów użyczyli:
- Waldemar Barwiński –
- Elfi dzikus,
- Wartownik,
- Rycerz Imperium,
- Zbir
- Adam Bauman –
- Doradca,
- Pandemoniusz,
- Włócznik,
- Pierwotny olbrzym
- Piotr Bąk –
- Mroczny paladyn,
- Rycerz piekieł,
- Strażnik,
- Ork
- Stanisław Brudny –
- Diabeł z otchłani,
- Obrońca wiary,
- Paladyn,
- Biały czarodziej
- Andrzej Chudy –
- Strażnik północy,
- Bethrezen,
- Lambert
- Jarosław Domin –
- Mag bojowy,
- Łowca czarownic,
- Wieśniak,
- Lemuan
- Paweł Galia –
- Arcydiabeł,
- Wielki inkwizytor,
- Nosferatu
- Paweł Iwanicki –
- Kultysta,
- Elfi lansjer,
- Łucznik
- Joanna Jabłczyńska –
- Archontka,
- Driada
- Stefan Knothe –
- Książę,
- Elementalista,
- Nekromanta
- Jacek Kopczyński –
- Łowca,
- Nocny tancerz,
- Anioł,
- Herszt zbirów
- Maciej Kowalik –
- Inkub,
- Giermek,
- Uczeń,
- Święty mściciel
- Ilona Kucińska –
- Córa lasu,
- Zakonnica,
- Hierofantka
- Joanna Kudelska –
- Medium,
- Słoneczna tancerka,
- Akolita
- Cezary Kwieciński –
- Mściciel,
- Łowczy,
- Tytan,
- Legionista,
- Mroczny sługa ,
- Krasnolud,
- Król orków
- Wojciech Machnicki –
- Władca demonów,
- Sobowtór,
- Elfi jeździec,
- Żądło,
- Haarhus (jako demon)
- Tomasz Marzecki – Narrator
- Joanna Pach –
- Sylfida,
- Wojowniczka
- Wojciech Paszkowski –
- Władca lasu,
- Śmiałek,
- Zabójca Imperium,
- Izerill
- Elżbieta Piwek-Jóźwicka –
- Córa grzechu,
- Czarownica,
- Prorokini,
- Artur Pontek –
- Zwiadowca,
- Erion
- Miłogost Reczek –
- Demonolog,
- Złodziej,
- Opętany,
- Czarnoksiężnik
- Ewa Serwa-Galia –
- Illumielle,
- Matriarchini,
- Królowa-lisz,
- Tomasz Steciuk –
- Elfi napastnik,
- Rycerz,
- Arcymag,
- Strzelec,
- Zbrojny
- Anna Sztejner –
- Adeptka,
- Wyrocznia,
- Kapłanka Imperium
- Brygida Turowska –
- Pośredniczka,
- Teurgini,
- Kapłanka
- Piotr Warszawski –
- Nadzorca,
- Gwardzista,
- Snajper,
- Złodziej
- Aleksander Wysocki –
- Ashkael,
- Inkwizytor,
- Czarodziej,
- Awatar Bethrezena
- Janusz Zadura –
- Modeusz,
- Myśliwy,
- Myzrael,
- Goblin,
- Haarhus (jako elf)
- Anna Zawiślak –
- Inoel,
- Sukkub,
- Księżycowy Cień
Wskrzeszenie – Hordy Nieumarłych
Głosów użyczyli:
- Włodzimierz Bednarski – Lisz
- Andrzej Blumenfeld – Arcylisz
- Marek Bocianiak – Cesarz Ferre
- Jarosław Domin – Królowa-lisz
- Bożena Furczyk – Undiguillash
- Mikołaj Klimek – Ashgan
- Zbigniew Konopka – Nosferatu
- Jacek Lenartowicz – Templariusz
- Tomasz Marzecki – Narrator
- Mikołaj Müller – Lord ciemności
- Modest Ruciński – Lambert
- Ewa Serwa-Galia – Zjawa
- Krzysztof Szczerbiński – Nekromanta
- Robert Tondera – Hashim
- Piotr Warszawski – Salaar
- Mirosław Wieprzewski – Zbir
- Janusz Wituch – Mizrael
- Mirosław Zbrojewicz – Śmierć
i inni
Studio nagraniowe: Studio START INTERNATIONAL
Reżyser: Paweł Galia
Realizator dźwięku: Jerzy Wierciński
Kierownik produkcji: Anna Krajewska
Linki zewnętrzne
- Disciples III: Odrodzenie w polskiej Wikipedii